Wiesław Leonard Woliński urodził się 1 stycznia 1929 roku w Dąbrowie Górniczej. Po wyzwoleniu podjął pracę zarobkową oraz naukę w Gimnazjum i Liceum im. Waleriana Łukasińskiego. W 1948 roku rozpoczął studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Pracę zawodową rozpoczął w 1951 r. w Zakładzie Elektroniki Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego oraz w Katedrze Radiotechniki Politechniki Warszawskiej. W latach 1953–1956 był zatrudniony kolejno w Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych oraz w Instytucie Łączności. W 1957 roku został ponownie zatrudniony w Politechnice Warszawskiej, w której pracował do przejścia na emeryturę w 1999 roku.

Dyplom inżyniera łączności uzyskał w 1952 roku, a tytuł magistra inżyniera łączności w 1955 roku, specjalizując się w zakresie elektroniki. Doktorat, którego promotorem był profesor Bohdan Paszkowski, obronił w 1964 roku. W 1968 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego w 1975 roku, a profesora zwyczajnego w 1989 roku. W 1991 roku został członkiem korespondentem, a w 2007 roku członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk.

Wiesław Z. Woliński jest autorem lub współautorem ponad 200 publikacji, w tym wielu o zasięgu międzynarodowym, oraz 15 patentów.

Od 1978 roku jest członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich. W latach 1982–2003 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Programowej czasopisma SEP „Elektronika”. W latach 1987–1990 był członkiem Prezydium, a od 1990 roku pełni funkcję przewodniczącego Polskiego Komitetu Optoelektroniki SEP. Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną został odznaczony wieloma